Shelena

The problem has likely to do with the quality of my egg cells. They are not certain about this, but it is the most likely explanation. This means that surrogacy would not solve that problem. An egg cell donation might. However, in my country it is quite difficult to have access to that. There are large sperms banks, but not large banks for egg cells. So, we would need to find someone in our environment to donate an egg cell to me.

Are you a male or female couple (biologically I mean for making the child)? What happens here is that there are some women who do not have a partner, but still want a child. They often get a child together with a male gay couple and they raise the child with the three of them. I think government is even working on it to be possible for a child to have three parents legally. This is how my uncles got their twins. I am not sure whether this works the same with female couples. I see them often at the fertility treatment center, so I believe that they probably use the sperm bank.

In my country adoption from other countries is impossible as there have been several cases in which children were taken away from the parents illegally. They cannot check for that informing countries, so now adoption is not allowed anymore. Adoption within my country also is almost impossible. It is believed that children are best off with the biological parents. If they cannot live there, everything is focused on creating better circumstances so they can go back. The goal for children who cannot live at home is always to go back to the biological parents, so adoption almost never happens.

There is foster care and in soms cases children are in foster care for a very long time. Although the idea is still to get them back with the biological parents once the situation is safe, in practice that might not happen. You can just never be certain about that. However, I was abused by my parents and I got CPTSD from that. While my psychologist believes I would be able to be a foster mom, maybe even better because my experiences allow me to understand these children better, it is a really big obstacle to becoming one. The foster care organisations in general believe that if you have trauma in your past that you are not well-suited to take care of a child. They already told me it is not impossible for me to be a foster mom, but not to count on it because of the CPTSD.

Yes, that helps for me too! I have the cutest nephew who I see once a week and sometimes he sleeps over. In some cases it hurts, because it feels very empty when he leaves, but overall I am very happy to have at least him.

Thank you! It is good to know what others have been doing and how they have been dealing with it. Adoption in my country is not possible, unfortunately. I am probably not allowed to be a foster mom, as I have CPTSD. They are extremely strict with that here. Although there might be a very small chance that they will accept me if I can get a letter from my psychologist that I am stable and if I do well on all the tests. I am not counting on it though.

Maybe traveling or something like that would be nice sometime in the future. It is good to hear that they are still happy. That gives a bit of hope.

I would love to have kids. It seems like my biggest wish in the world. People keep telling me that having children was the most beautiful thing that happened to them. Still no baby after 9 fertility treatments, only a couple of miscarriages. I am 40 now and I have almost no time left. I feel broken by Al the treatments. Lost my work. Adoption is impossible in my country.

I would love to know how other people learn to live with this feeling.

Ik denk dat dat heel vaak gebeurt met het idee dat als je maar zegt dat je voor vrijheid bent of voor democratie dat een deel van mensen je wel geloofd. Veel van die dictatoriale landen hebben toch ook niet voor niets "democratisch" in hun naam (Democratische Volksrepubliek Korea, Duitse Democratische Republiek, etc).

I have hyperphantasia according to these kinds of tests (although I am not sure how accurate they are). In any case, the ball was white with a green glow it was smooth and looked like plastic but no seams where the halves were joined, male, like a large blue bird I saw in a cartoon, a bit larger than a baseball, the table was a very long rectangle shape. It was also white. The ball was pushed very hard from one end of the table to the other and then it bounced on the wall, the floor and the ceiling. The room was a bit small, with only a very small window rectangular window. It was black behind the window. The room was also rectangle shaped, with concrete grey walls. It was a bit dark, but there was some artificial light from a lamp. The bird acted very cartoonish when pushing the ball. I think that is all.

Ja, dat is natuurlijk een goede vraag. Ik kan me echter niet voorstellen dat we echt compleet weerloos hiertegenover staan. Dat idee krijg je wel soms een beetje. Mijn ervaring is met mensen die in zo'n fuik zitten echt niet te overtuigen zijn van iets anders. Soms wel kort even, maar als je ze dan de volgende keer spreekt zitten ze er weer helemaal in. Misschien moet ik eens kijken naar het onderzoek op dat gebied. Misschien dat daar nog iets in staat.

Ik vind dit wel ingewikkeld. Om de EU simpelweg te beschuldigen van het niet serieus nemen van persvrijheid en vrijheid van meningsuiting is wel een heel eenzijdige manier om hiernaar te kijken. Volgens mij is het een stuk genuanceerder dan dat en is de afweging die je hier moet maken heel ingewikkeld.

Persvrijheid en vrije meningsuiting zijn natuurlijk rechten waar je alleen in hele uitzonderlijke omstandigheden inbreuk op zou moeten kunnen maken. In dit geval is de andere kant van het verhaal wel dat Rusland misinformatie gebruikt als een wapen om de verhoudingen binnen de EU te destabiliseren en wantrouwen naar de overheid en tussen groepen te versterken. We hebben in het verleden gezien dat dit soort strategieën goed kunnen werken omdat een deel van de bevolking daar heel gevoelig voor is. Zeker wanneer de misinformatie het vertrouwen in de overheid en Nederlandse pers ondermijnd, dan is het heel lastig om dit soort destabilisatie te voorkomen. Dit kan tot grote schade leiden aan de samenleving en een zwakkere positie van de EU naar o.a. Rusland.

De vraag is hoe we ons tegen dit wapen moeten verdedigen zonder de persvrijheid en vrijheid van meningsuiting te schenden. Ik zie eerlijk gezegd geen manier waarop dat helemaal mogelijk is. De Russen maar hun gang laten gaan, lijkt me echt een risico voor de democratische rechtstaat en verzwakt onze verdediging tegen Rusland. Ik denk dus dat er wel degelijk een balans gevonden moet worden waarbij je de persvrijheid en vrijheid van meningsuiting laat bestaan voor zover dat kan, maar inperkt op het moment dat het de Russen te veel mogelijkheid geeft om dit te misbruiken.

De egoïsten en empathielozen lijken het over te hebben genomen op dit moment. Echt verschrikkelijk dit. Ik schaam me diep voor Nederland wat dit soort dingen betreft.

Dank je voor je reactie. Meeleven is ook al heel veel waard! Kaarslicht had hele goede suggesties, die ga ik zeker proberen.

Ik had een jonger zusje die is overleden aan anorexia. De manier waarop de GGZ is ingericht in Nederland en de bezuinigingen hierop hebben vrij direct bijgedragen aan haar overlijden. We hebben echt de meest bizarre dingen meegemaakt in de Nederlandse GGZ toen ze ziek was. De wachtlijsten zijn ernstig, maar de problemen gaan echt veel en veel verder dan dat. Ik heb het dan bijvoorbeeld over onnodig extreme vormen van dwang gebruiken en het halsstarrig blijven vasthouden aan protocollen zelfs in gevallen waarin die duidelijk schadelijk zijn. Ik heb dat van dichtbij zien gebeuren bij mijn zusje.

Ik moet hier overigens wel bij opmerken dat het meestal niet aan de behandelaren in de GGZ zelf ligt. Dat zijn over het algemeen hele goedwillende mensen die keihard werken. Maar het systeem is zo verrot ingericht dat zij vaak ook geen kant op kunnen. Dit komt vaak in het bijzonder naar voren bij de hele ingewikkelde of hele ernstige gevallen (bijv atypische vorm van een stoornis of meerdere stoornissen tegelijkertijd).

Ik wil niet te veel details geven verder in her openbaar omdat ik mezelf dan mogelijk ook doxx, maar in de toekomst wil ik daar wel heel graag iets mee doen. Ook omdat ik het idee heb dat veel mensen niet weten wat daar speelt. Ik moet alleen zelf eerst voldoende opgeknapt zijn zodat dat kan. Hopelijk kan er naast de wachtlijsten ook aan de andere problemen iets gedaan worden wanneer die meer bekend zijn.

Give